Kimsenin hikayesinde bir figüran olmak zorunda değilsin. Kimsenin sana sunduğu kalıplarla yaşamak zorunda değilsin. Kalıpların dışındaysan, birilerinin seni içine soktuğu oyunu oynamayı reddediyorsan seni anlayamazlar başta tabiki. Seni anlayacak kişilerin de kalıpları kırması ve sunulan kurgunun dışında da bir dünya olduğunu anlaması gerekiyor öncelikle. Umuyorsun ki insanlar da sunulan kurgunun dışındaki dünyaya adım atabilir ve kendilerini özgürleştirebilirler ama sen özgürsün. Nihayetinde kimsenin denetiminde değilsin, seni hadsizce sınırlamaya çalışanların zihnindeki sınırlar seni ilgilendirmez. Sen kendi ufkunda yol alma özgürlüğüne sahipsin, birileri senin baktığın ufukları henüz göremiyorsa bile sen kendi hayatının sorumlususun.

Birileri üzüldüğünü anlasın diye derinlerindeki hüznü illaki yüzeyde yaşamak zorunda değilsin. Durgun su derin akar. Kırgınlığını göstermek için mücadeleni bırakacak değilsin.

Mutlu ve huzurlu olmak için bazen insanların sana yapmaya çalıştığı gibi başka insanları aşağıya çekmeye, üzmeye, zarar vermeye ihtiyacın yok.

Kendi dünyanın diğer insanların içsel mücadelesine bağımlı olmadığını zaten biliyorsun, bir terazinin iki farklı tarafında değiliz. Bir kişinin iyiliği sadece diğerinin kötülüğünde mümkündür diye bir mantık yok. Mantığa bile uymayan bir şey doğru da olamaz.

İşte bu yüzden, varlığının ve gerçekliğinin köklerini yani etik düşünceyi doğru bir zeminde ele alabilmek için önce durumları tanımlayabilmelisin. Yani, doğru ve yanlışı ayırt edebilmen, mantık çerçevesinde düşünebilmeni gerektirir. Matematik, neden sonuç ilişkisi ve mantık kuralları doğru düşüncenin temelidir ve sadece durumlar arasındaki mantık ilişkisi kurmanın ötesinde, durumların da sorgulanabilir olduğunu bilmelisin.

Düşünce